Wewnętrzna kontrola jakości wody, prowadzona przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, została wprowadzona Ustawą z dnia 22 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 85, poz. 729) [1] nowelizującej Ustawę z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. Nr 72, poz. 747 z póź. zm.) [2]. Dodany do artykułu 5 ustęp 1a zobowiązywał przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne do prowadzenia regularnej wewnętrznej kontroli jakości wody. Szczegółowo zasady jej prowadzenia zostały uregulowane Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (DZ.U. Nr 61, poz 417, zm. Dz.U. z 2010 r. Nr 72, poz. 466) [3].

W §4 rozporządzenia Ministra Zdrowia [3] ustawodawca określa elementy skutecznego systemu kontroli wewnętrznej, obejmującego procedury oparte na:

1. badaniu jakości wody,
2. informowaniu właściwego inspektora sanitarnego o pogorszeniu jakości wody,
3. ustalaniu harmonogramu pobierania próbek wody do badań,
4. wykonaniu stałych punktów czerpalnych służących do pobierania próbek wody,
5. pobieraniu próbek wody,
6. przechowywaniu wyników badań przez okres co najmniej 5 lat.