Dziedziny aktywności spółek
Przechodząc na grunt polskiego Prawa wodnego, zauważmy, że pozwala ono na swobodną działalność w sferze gospodarki wodnej. Wydaje się, że takie uregulowanie nawiązuje do społecznego aspektu funkcjonowania spółek wodnych, które tak u zarania swej historii, jak i obecnie stanowiły wyraz solidarnej i zgodnej pracy społeczności lokalnej dla dobra ogółu. Prowadzi to zarazem do stwierdzenia, że niewątpliwe jest, iż brak sztywnie określonych ram działania spółek prawa wodnego, pozwala w sposób dostosowany do aktualnych potrzeb „wykorzystywać” je dla realizacji przedstawionego na wstępie zadania. Gospodarka wodna, której częścią jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb mieszkańców, w zakresie zaopatrywania w wodę i odprowadzania ścieków, jest bowiem dziedziną, która ze względu chociażby na rozwój nowych technologii i wzrost zapotrzebowania na wodę, wymusza na podmiotach zajmujących się działalnością w jej obrębie znaczną aktywność, elastyczność i sprawność w działaniach. Innymi słowy, nieostre określenie dziedzin aktywności spółek prawa wodnego, pozwala w prosty sposób na posłużenie się
tą formą działalności w sferze gospodarki wodnej.

Jak widać, tak określony Prawem wodnym zakres działań spółek prawa wodnego, pokrywać może się z obowiązkami, które odrębne przepisy nakładają na jednostki samorządu terytorialnego. Doskonałym tego przykładem jest omawiane zadanie własne gminy, polegające na zbiorowym zaopatrywaniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Obydwie ustawy, to znaczy Prawo wodne i Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu mają wspólne zakresy dotyczące wymagań ochrony środowiska. Najistotniejsze jest jednak tu to, że zadania spółki wodnej, określone w art. 164 ust. 3 pkt 1 i 2 Prawa wodnego, wprost pokrywają się z zadaniami, o których mówi Ustawa o zbiorowym
zaopatrzeniu. Ze względu na wagę owego zadania, należy zwrócić na nie szczególną uwagę.