Dawkowanie koagulantu żelazowego do osadu przefermentowanego pozwala na uzyskiwanie równocześnie kilku efektów technologicznych wpływających zarówno na końcowe efekty przeróbki osadów, tj. uwodnienie osadów, jak i na efekty oczyszczania ścieków poprzez ograniczenie powrotnego ładunku fosforu. Dodatkową korzyścią dla eksploatacji obiektów jest całkowite wyeliminowanie problemu krystalizacji struwitu.

Z uwagi na koszty koagulantów zastosowanie kondycjonowania osadu może rodzić wątpliwości dotyczące opłacalności procesu. Powyższy przykład pozwala na stwierdzenie, że kondycjonowanie może być procesem opłacalnym, co potwierdzono zarówno w testach technicznych, jak i w ciągłej eksploatacji.

Zastosowanie odwadniania osadu przefermentowanego na wysokosprawnej wirówce dekantacyjnej w oczyszczalni Płaszów pozwoliło na uzyskanie znacznej poprawy efektów odwadniania (w stosunku do pras filtracyjnych) przy zbliżonym zużyciu reagentów. Jednocześnie odnotowano znaczące korzyści eksploatacyjne związane m.in. ze zmniejszonym zużyciem wody czy ograniczeniem czynności obsługowych. Uzyskane efekty w postaci ograniczenia zużycia paliwa uzupełniającego w procesie termicznego przekształcania osadów pozwalają na stwierdzenie, że przy zastosowaniu odpowiednich (powszechnie dostępnych) rozwiązań, takich jak kondycjonowanie dualne koagulantem i polielektrolitem, czy wysokosprawne odwadnianie, możliwe jest uzyskanie warunków podawanych w literaturze (Wójtowicz, 2013) jako właściwe dla prowadzenia autotermicznego spalania osadów ściekowych.

Powyższe doświadczenia wskazują również na przydatność testów poprzedzających wdrożenie procesu. Zarówno w przypadku dualnego kondycjonowania osadu przefermentowanego, jak i odwadniania na wysokosprawnych wirówkach, wyniki prób stanowiły jedną z podstaw do ich zastosowania. Należy jednak mieć na uwadze, że podczas krótkotrwałych testów nie jest możliwa pełna optymalizacja procesu, a faktyczne koszty wdrożenia (wynikające np. ze zużycia polielektrolitu) możliwe są do zweryfikowania dopiero po dłuższym okresie eksploatacji.

Przeczytaj więcej w magazynie Kierunek Wod-Kan nr 4/2014.

Literatura

[1] Ciborowski M. (2010) Możliwości zastosowania koagulantu PIX w przeróbce osadów ściekowych. Forum Eksploatatora, 48, 76-77.

[2] Podedworna J., Umiejewska K. (2008). Technologia osadów ściekowych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Warszawa.

[3] Wójtowicz A. (2013) Modelowe rozwiązania w gospodarce osadowej. Izba Gospodarcza „Wodociągi Polskie”, Bydgoszcz.