Podświadomie stworzyliśmy podział, który funkcjonuje w naszych głowach. Na sektor publiczny i prywatny….. ale ekonomia jest jedna. Rynek też (oczywiście w uproszczeniu).

Nie będzie odkrywcze stwierdzenie, że „inwestycja się opłaca wtedy kiedy się opłaca J”. Nasuwa się tu pytanie co (w naszym podświadomym podziale) oznacza to „opłaca”. Rynkowo oznacza to na koniec dnia dywidendę, wzrost wartości itd.

Wtedy kiedy to rynkowe, oparte na okresie, stopie zwrotu itd. itp. „opłaca” nie jest zbytnio uzasadnione metrycznie zaczyna się szukać głębszego sensu i czegoś co usprawiedliwi realizację danego działania. Mówi się o służbie społecznej, misji, a nawet krzyczy (przeważnie na nas) o skandalu, zacofaniu i niedopuszczalności faktu „że ktoś tu i teraz nie ma tego co inni mają”.

W mojej ocenie dla inwestycji w sektorze publicznym należy patrzeć na „opłacalność systemową”. Dobrze byłoby osiągnąć stan, w którym opłacalność widoczna jest na poziomie jednostki ponoszącej nakład na dane zadanie inwestycyjne ale …… sektor publiczny powinien być szczególnie racjonalny. Czyli uwzględniający holistycznie zakres wpływu działania na inne elementy systemu.

Jeśli idąc tym tropem uzasadnimy systemowo działania nierentowne tu i teraz ale właściwe z uwagi na bezpieczeństwo, ekologię czy ochronę zdrowie okaże się (jak mniemam wszędzie), że zostaną do realizacji zadania, dla których zarząd firmy wod.-kan. stanie przed dylematem niezaspakajania wszelkich oczekiwań.

Niestety im szybciej zrozumiemy, że nie wszędzie i nie za wszelką cenę powinno się budować tym mniejszy problem w przyszłości będziemy mieć z utrzymaniem majątku, którym zarządzamy.

Poważnym problemem w tle jest powszechne niezrozumienie istoty środków pomocowych. Nikt nikomu nie daje ich. One mają być wykorzystywane umiejętnie i racjonalnie.     

Patrząc na naszą pracę przez pryzmat odpowiedzialności za decyzje inwestycyjne w kontekście czasowym zgadzam się w 100% z opinią, że realizujemy misję społeczną.

Fot.: ŁSI