W badaniu laboratoryjnym na szczurach, w którym oceniano skutki narażenia drogą doustną na mieszaninę związków należących do powyższej frakcji, stwierdzono zmiany w stanie zdrowia u zwierząt otrzymujących dawkę 300 mg/kg m.c. Obejmowały one występowanie zmian w wątrobie pod postacią ognisk śródpłacikowej hiperplazji, ogniskowe zmiany hiperplastyczne w gruczole tarczowym oraz hiperplazję nabłonka pęcherza moczowego. Poprzez ekstrapolację zastosowaniem czynników niepewności TDI (tolerable daily intake) dla człowieka określano na poziomie 0,03 mg/kg/masy ciała.

W przypadku frakcji alifatycznej (EC5-6 i EC7-8) znaczenie ma głównie toksyczność wziewna, z uwagi na znaczną lotność tej grupy związków i ich niską rozpuszczalność w wodzie; największą toksycznością spośród związków tej grupy charakteryzuje się n-hexan (neurotoksyczność), jednak z uwagi na jego stosunkowo niewielką zawartość w tej frakcji jej całkowita toksyczność jest mniejsza (RfD 5 mg/kg m.c./d); podobnie toksyczność frakcji alifatycznej EC9-16 dotyczy głównie wziewnej drogi narażenia.

Substancje ropopochodne zawierają też z reguły niewielką ilość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, których część prawdopodobnie wykazuje działanie rakotwórcze dla człowieka. Dotyczy to przede wszystkim benzo(a)pirenu, którego jednak udział ilościowy w mieszaninie substancji ropopochodnych jest z reguły niewielki.

Niestety w naszym kraju zawartość węglowodorów ropopochodnych nie jest badana w wodach przeznaczonych do picia, a jedynie prowadzony jest monitoring tych zanieczyszczeń w wodach powierzchniowych i podziemnych przy ocenie ich klas jakościowych.