Zastanówmy się nad planem typowego ataku na system wodociągowy. Zapewne zakładałby on skażenie wody jakąś substancją biologiczną lub chemiczną. Można tu mówić o wykorzystaniu bakterii, czyli żywych organizmów lub toksyn – związków chemicznych. Na szczęście jednak ich wykorzystanie nie jest takie proste, jakby się mogło wydawać. Większość patogenów nie przetrwa w wodzie zbyt długo, a w przypadku substancji chemicznych potrzeba znacznych ilości by zaszkodzić żywym organizmom. Poza tym, nowoczesne systemy uzdatniania wody skupiają się właśnie na eliminowaniu chorobotwórczych substancji z wody. Wiele substancji chemicznych obecnych w wodzie przestaje zagrażać ludzkiemu zdrowiu po jakimś czasie, lub na skutek kontaktu ze światłem słonecznym i z wielu innych względów. Terrorysta ze skażoną substancją w probówce to mit. Niemal niemożliwe  jest dokonanie aktu terroru, którego celem byłoby zabicie znacznej liczby populacji na danym terenie, przy pomocy niewielkiej ilości substancji chemicznej, zaaplikowanej do sieci wodociągowej (pozostaje jednak kwestia ilości substancji i skali ataku). Jednak wcale nie taki musi być cel terrorystów. Należy wziąć pod uwagę scenariusz, w którym atak np. na ujęcie wody nie jest celem samym w sobie, ale fragmentem większego działania, a najważniejszym osiągnięciem zamachowców byłoby wywołanie paniki i chaosu wśród mieszkańców danego obszaru. Zaburzenie poczucia bezpieczeństwa, wywołanie masowej ewakuacji lub zamieszek spowodowanych brakiem wody mogłoby być tylko zasłoną dymną dla rozpoczęcia właściwego ataku...

Samo podejrzenie skażenia wody może doprowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego najlepszym sposobem by zapobiec takiej sytuacji jest systematyczne budowanie zaufania do systemu zarządzania i ochrony sieci wodociągowej. W sukurs przychodzą tutaj nowe technologie i media społecznościowe. Chodzi bowiem o możliwość natychmiastowej komunikacji z obywatelami w przypadku wybuchu masowej paniki.

Drugi wariant przewiduje użycie materiałów wybuchowych w celu fizycznego zniszczenia wodociągu, zakładu uzdatniania lub pompowni. Jednak terroryści uzbrojeni w stosunkowo niewielką ilość materiałów wybuchowych nie byliby w stanie wyrządzić strat na wielką skalę, chyba że... atak byłby skoordynowany i ładunki podłożono by w kilkunastu miejscach, niszcząc całą infrastrukturę na wybranym obszarze.

Trzeci wariant zakłada przeprowadzenie cyberataku na systemy sterowania lub kontroli poziomu skażeń w sieci, taki jak np. TAWARA-RTM (Tap Water Radioactivity Real Time Monitor), zainstalowany na stacji uzdatniania wody w warszawskim Zakładzie Północnym Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. Przejęcie kontroli nad elektronicznym centrum zarządzania może nastąpić zdalnie i nie musi trwać długo. Wystarczy tylko chwila, by niewykryte przez czujniki odpady radioaktywne przedostały się do sieci i trafiły bezpośrednio do odbiorców...