Mulloon Creek przeżywa suszę - najsuchsze siedem miesięcy w historii, ale, w przeciwieństwie do innych farm w regionie, przez potok przepływa woda - krystalicznie czysta woda. To nie jest cud - to wynik dekady poświęcenia pana Coote'a dla koncepcji Petera Andrewsa, chwalonego za jego zdolność do rehabilitacji suchych, zdegradowanych i zniszczonych solą krajobrazów.

Peter Andrews w Tarwyn Park, był pionierem swojego kontrowersyjnego systemu regeneracji ziemi znanego jako Natural Sequence Farming. Dziesięć lat później Tarwyn Park został przejęty przez koreańskie firmy wydobywcze, ale to nie powstrzymało przełomowej pracy Andrewsa. Podróżując po kraju, doradzał właścicielom gruntów, a pan Coote zapewnił mu ciągłość badań naukowych i lobbing na rzecz rolnictwa sekwencyjnego.

W Mulloon Creek dwaj mężczyźni zabrali się do budowy charakterystycznego „nieszczelnego jazu” Andrewsa w potoku, co jest jednym z wielu kluczowych kroków w złożonym planie przywrócenia pierwotnych procesów krajobrazu. Dzięki niemu woda ma szansę przedostania się do krajobrazu po obu stronach, zamiast spływać po potoku i prosto do morza, zabierając ze sobą ważne składniki odżywcze.

„Wszystko, co zrobiliśmy, to odtworzenie naturalnego procesu w australijskich krajobrazach” - mówi Andrews. „Udało nam się dostarczyć wodę do równin zalewowych, które podtrzymują krajobraz podczas suszy”.

Zmiana krajobrazu na farmie pana Coote jest uderzająca

Koordynator badań Instytutu Mulloon, Luke Peel, jest entuzjastyczny, gdy mierzy tempo infiltracji wody w glebie. „To jest niesamowite!” Pęcherzyki przepływają przez cylindryczny infiltrometr powierzchniowy, wskazując, że szybkość wchłaniania wody do tej gleby wynosi 10 000 mm na godzinę. „To oszałamiająca ilość” - mówi. „1000 mm opadów deszczu na godzinę odpowiada porządnej ulewie”. Benchmarking naukowy potwierdził powodzenie pracy, którą podjęli Coote i Andrews w 2006 r., Mulloon obecnie znane jest jako projekt pilotażowy, z 63-procentowym wzrostem produkcji na zrekultywowanym gruncie. Trzy lata temu Mulloon został uznany przez ONZ za jedno z zaledwie pięciu studiów przypadku na świecie w celu wykazania zrównoważonego rolnictwa na skalę krajobrazową.