Rzeczywistość skrzeczy
Tytuł odnosi się do naszej rzeczywistości legislacyjnej w obszarze stanowienia taryf. Jak już wielokrotnie pisałem jestem (wbrew wielu moim koleżankom i kolegom z branży) zwolennikiem ustalania taryf na okresy wieloletnie. To pozwala na spokojne planowanie działalności przedsiębiorstwa i realizację zadań oraz postępowań przetargowych na okresy dłuższe niż tylko jeden rok. Umożliwia również (przynajmniej w założeniach) efektywną organizację finansowania funkcjonowania przedsiębiorstwa, a w szczególności jego planów inwestycyjnych. Wszystko to jest prawdą tak długo, jak długo jesteśmy w stanie w logiczny sposób przewidywać przyszłość. Nie chodzi tu oczywiście o wróżbiarstwo, lecz o przewidywanie na okres trzech lat cen oraz taryf najistotniejszych składników kosztów funkcjonowania przedsiębiorstwa wodociągowego.
Co tam trzy lata!!! Dzisiaj trudno przewidzieć ceny na rok, a czasami nawet na miesiąc. Przy wysokim poziomie dynamiki kosztów wszystkie dotychczasowe założenia regulacyjne legły w gruzach. Nie da się utrzymać w dłuższym okresie taryf, które bazowały na założeniach kilku, a czasami nawet kilkunastokrotnie niższej dynamiki kosztów w niektórych pozycjach. Nie piszę tego wszystkiego, by sobie ponarzekać, lecz żeby coś zaproponować.
Uważam, że czas najwyższy podejść do zmiany naszej ustawy. Na dodatek sądzę, iż to branża powinna być spirytus movens tego przedsięwzięcia. rzecz jasna nie powinniśmy sami tylko w naszym ogródku się napracować, lecz powinniśmy zaprosić do tego przedsięwzięcia naszych interesariuszy gminy, klientów, dostawców i oczywiście nasz organ regulacyjny. powinniśmy po pierwsze stworzyć taki model zarządzania
Branżą w Polsce, by zminimalizować liczbę i skalę konfliktów szczególnie pomiędzy regulatorem a przedsiębiorstwem wodociągowym. Jednym z moich głównych postulatów jest stworzenie automatycznego mechanizmu regulującego wysokość taryf w zależności od wzrostu kosztów w koszyku kosztów składających się na tak zwane koszty „taryfowe”. Z pewnością będzie tak, że struktura kosztów w każdym przedsiębiorstwie będzie inna, lecz przecież nic nie stoi na przeszkodzie, by ten fakt zaakceptować w wymiarze lokalnym lub regionalnym. Równocześnie należy poddać pod dyskusje same zasady regulacji oraz przeprowadzić dyskusję nad prawami właścicieli przedsiębiorstw wodociągowych. ta ostatnia uwaga jest reakcją na krytykę regulatora polityki dywidendowej w kliku miastach.
Abstrahując od konkretnych rozwiązań, konieczne jest odbycie poważnej debaty nad legislacją branży wodociągowej. debaty, z której wnioski będą służyły do zaprojektowania nowej legislacji. Biorąc pod uwagę kalendarz wyborczy (za dwa lata przypada koniec obecnej kadencji parlamentu), czasu pozostało bardzo mało. Zważając równocześnie na naszych interesariuszy powinniśmy podejmować decyzję teraz. W przeciwnym wypadku będzie tak jak jest i będziemy narzekać, że nic się nie zmieniło. Słowa te kieruję do nowo wybranej rady Izby Gospodarczej Wodociągi Polskie oraz do prezesa izby. Tempus fugit!!!.
Felieton pochodzi z czasopisma „Kierunek WOD-KAN” nr 4/2021.
Komentarze