• zastosowanie odejścia (trójnika) w nieodpowiednim miejscu, lub całkowity brak,
• niedostateczne przysypanie kanalizacji przed zagęszczaniem ziemi, co powoduje deformację rur (fot. 4),

• pozostawienie zabrudzonego odcinka kanalizacji,
• zmniejszanie średnicy rurociągu,
• prawdopodobny brak uszczelki, w wyniku czego występuje infi ltracja wód gruntowych, co może powodować powstawanie nacieku, zmniejszając przekrój pracy kanalizacji (fot. 5),

• brak korków zaślepiających na trójnikach pozostawionych pod potencjalne przyszłe przyłącza kanalizacyjne,
• nieprawidłowo wykonane podłączenia przyłączy kanalizacyjnych do sieci (fot. 6),

• zastosowanie nieodpowiednich rur (np. inna kasa wytrzymałości, brak opisów na wewnętrznej stronie),
• wstawianie zdeformowanych rur.

Przebudowa kanalizacji
To już poważniejsza sprawa. Na wytypowanie odcinka sieci kanalizacyjnej do przebudowy składa się kilka czynników. W latach wcześniejszych pierwsze informacje o potrzebie przebudowy danego odcinka płynęły z działu eksploatującego daną sieć. Wpływ na taką decyzję miała ilość, częstotliwość i rodzaj występujących awarii na danym odcinku. Kolejnym czynnikiem był wiek kanalizacji, rodzaj użytego materiału. Obecnie te wszystkie dane są uzupełniane informacjami z prowadzenia monitoringu kontrolnego sieci, który w szczegółowy sposób ukazuje stan sieci i pozwala na podjęcie odpowiedniej decyzji. Trzeba zaznaczyć, że określenie stanu sieci kanalizacyjnej nie może się obyć bez jej monitorowania. Obecnie monitoring bezpośredni sieci infrastruktury podziemnej zastępuje monitoring pośredni za pomocą kamer TV. Jest on głównym źródłem wiedzy o stanie technicznym kanalizacji i obiektów na niej się znajdujących. Ta metoda jest stosowana w kanałach nieprzełazowych jak i w przełazowych. Łatwość wykonywania takich inspekcji TV, bezpieczeństwo oraz niewielkie koszty prowadzenia inspekcji sprzyjają ciągłemu rozwojowi monitorowania infrastruktury podziemnej. Ta metoda zastąpiła używany jeszcze do niedawna monitoring bezpośredni, czyli prowadzony przez wykwalifikowanych pracowników wydziału zajmującego się eksploatacją sieci kanalizacyjnych. Był wykorzystywany jedynie w obiektach przełazowych, nie można używać go do kanałów nieprzełazowych z wyjątkiem wzrokowej kontroli stanu technicznego kanału, dokonywanej z wnętrza studni rewizyjnej czy komory. Ciągłe udoskonalanie zadań inwestycyjnych w naprawach i modernizacji sieci kanalizacyjnych i obiektów na niej umiejscowionych związany jest z koniecznością doboru odpowiedniej i jednocześnie uzasadnionej ekonomicznie technologii. Wymaga, by prace były prowadzone w określonej kolejności – najpierw prace mające na celu pozyskanie niezbędnej wiedzy na temat stanu technicznego sieci, jaka ma zostać poddana modernizacji lub naprawie. Informacje uzyskane z inspekcji TV kanału dają podstawę do dokonania precyzyjnej oceny stanu technicznego naszej sieci, w tym
rozmiaru potencjalnych lub istniejących uszkodzeń, a także oszacowanie skali i kosztów jej modernizacji lub naprawy.

Cały materiał opublikowany został w magazynie "BMP Ochrona Środowiska" numer 2/2014. W kolejnej części artykułu opisane będą m.in. bezwykopowe metody renowacji sieci stosowane przez Wodociągi Białostockie.

Fot.: Mateusz Grzeszczuk