Norma PN EN 752 2008 jest pierwszym aktem prawnym w Polsce, w którym postawiono wymagania doboru spadków minimalnych kanałów w oparciu o wartości naprężeń ścinających na granicy przepływające ścieki-kanał, a nie w oparciu o prędkości przepływu. Kraje skandynawskie, jako pierwsze, przyjęły wiele lat temu unormowania doboru spadków kanałów oparte na naprężeniach ścinających, a w Polsce międzywojennej obliczano siły unoszące osady. Jednakże w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku sformułowano wytyczne techniczne budowy kanałów większych od 350 mm oparte na prędkości przepływu przy pełnym napełnieniu kanałów przyjmując, że w kanalizacji ogólnospławnej nie powinna być ona mniejsza od 1 m/s, a w rozdzielczej nie mniejsza od 0,8 m/s. O ile w kanalizacji deszczowej i ogólnospławnej co pewien czas występuje pełne napełnienie, o tyle w sanitarnej jest ono niedopuszczalne i największe napełnienia powinny się zawierać w przedziale 0,6-0,8 wysokości przekroju. Określenie dla tych kanałów wymaganej prędkości przepływu przy pełnym napełnieniu przekroju było jedynie sposobem na ułatwienie obliczeń hydraulicznych w czasach, gdy nawet kalkulatory nie były dostępne. W tych samych wytycznych z lat sześćdziesiątych dla najmniejszych kanałów określono spadki minimalne w oparciu o zasady opracowane przez Imhoffa. Jak się okaże w dalszej części artykułu, są one zbieżne z wnioskami wynikającymi z obliczeń wartości naprężeń ścinających na granicy kanał-ścieki.

Fot.: photogenica.pl

Cały materiał znajdą Państwo w magazynie "Ochrona Środowiska" nr 4/2013