Zagniwanie i odory w kanalizacji tłocznej - jak z nimi walczyć?
Występujące w ściekach substancje organiczne stanowią główne źródło nieprzyjemnych odorów, zwłaszcza najbardziej uciążliwego zapachowo siarkowodoru. Oprócz potocznego smrodu, siarkowodór jest też potencjalnym zagrożeniem dla zdrowia i życia człowieka, a także powoduje problemy przy eksploatacji urządzeń i instalacji kanalizacyjnych w wyniku korozyjnych właściwości w stosunku do betonu i innych materiałów wykorzystywanych w systemach transportu ścieków.
Siarkowodór łatwo wchłania się do organizmu przez płuca, atakując ośrodkowy układ nerwowy i płuca. Zapach siarkowodoru staje się wykrywalny przy niskich stężeniach (0,0005 ppm), ale przy 2–15 minutach ekspozycji w stężeniu 100 ppm następuje utrata węchu. Dlatego wyższe stężenie, niewyczuwalne już przez człowieka może spowodować utratę przytomności oraz śmiertelne porażenie układu oddechowego (>500 ppm). Stężenie siarkowodoru w zakresie 50-100 ppm powoduje dolegliwości, takie jak zapalenie spojówek, podrażnienie nosa i gardła oraz poważne powikłania chorobowe płuc.
Najczęściej do uwolnienia siarkowodoru z ciśnieniowej sieci kanalizacyjnej dochodzi w studni rozprężnej lub przepompowni, gdzie jako gaz cięższy od powietrza zalega on w przewodach do momentu pompowania ścieków. Uciążliwość dla pracowników zakładów kanalizacyjnych, a przede wszystkim okolicznych mieszkańców skłania coraz więcej eksploatatorów do poszukiwań skutecznych rozwiązań kontroli emisji siarko-wodoru.
Aktualnie stosowane metody walki z tym problemem to stosowanie reagentów chemicznych (nutriox, ferrox), napowietrzanie lub natlenianie ścieków, czyszczenie rurociągów z osadów, montaż filtrów węglowych oraz kontrowersyjne stosowanie środków bakteriobójczych
Istotnym warunkiem zastosowania danej metody jest nie tylko jej efektywność, ale również przewidywane skutki wtórne, jak wpływ na późniejsze procesy oczyszczania ścieków.
Chcesz dowiedzieć się więcej o zagniwaniu oraz poznać porównanie skuteczności i kosztów poszczególnej z metod radzenia sobie z odorami?
Dotychczas stosowane metody mimo iż pozwalają ograniczyć problem, mają szereg wad. Natomiast wprowadzanie nowych metod wymaga przede wszystkim weryfikacji ich skuteczności w warunkach rzeczywistych.
Jedną z takich nowych metod jest technologia Bezemisyjnego Transportu Ścieków. To system do napowietrzania i płukania przewodu tłocznego sprężonym powietrzem, opartym na wypracowanym w licznych symulacjach innowacyjnym algorytmie pracy, modelującym przepływ i napowietrzanie ścieków w rurociągu oraz optymalizującym pracę przepompowni. Samo urządzenie mieści się w specjalnej zabudowie kontenerowej, która sytuowana jest w bliskim otoczeniu przepompowni.
Przewagą technologii Bezemisyjnego Transportu Ścieków jest to, że działa na przyczynę tworzenia się odorantów a nie tylko na eliminowanie skutków. Dzięki wtłoczeniu sprężonego powietrza do rurociągu, czas przebywania w nim ścieków ulega skróceniu, co wraz z utrzymującym się dzięki temu efektem natlenienia, skutecznie ogranicza powstawanie uciążliwych odorów. Ponadto, natlenione przez BTS ścieki bez dodatkowej chemii zawierają wyraźnie mniejszy ładunek zanieczyszczeń dla lokalnej oczyszczalni ścieków. Wykorzystując powietrze zamiast agresywnej chemii, infrastruktura sieci kanalizacyjnej nie ulega nadmiernej korozji, co wraz z radykalnym ograniczeniem ilości H2S, zwiększa jej żywotność. Pozytywny wpływ na środowisko ma także brak kosztów zakupu i logistyki środków chemicznych, związanych z ich dostarczaniem. Warto wspomnieć, że w wyniku zmniejszenia oporów przepływu, BTS pozwala odzyskać pierwotną sprawność systemu, co wyraźnie zmniejsza zużycie energii elektrycznej. Dodatkowo, ograniczenie tworzenia się szkodliwego siarkowodoru poprawia bezpieczeństwo pracowników obsługi sieci.
Ale czy ta metoda jest skuteczna?
W celu zweryfikowania efektywności systemu BTS wyznaczono do badań dwa odcinki różnych systemów kanalizacji tłocznej obsługujących niezależne zlewnie. Obiekty różniły się wielkością przepływu, charakterystyką ścieków oraz średnicą rurociągu. Badania prowadzono w okresie wiosenno-letnim, w temperaturze powietrza w studni po-miarowej 15-21oC.
Badania terenowe wykazały, że po zastosowaniu systemu BTS średnia wartość stężenia siarkowodoru mierzonego podczas pracy pomp w pierwszym obiekcie zmniejszyła się z 310 do 13.5 ppm, tym samym ładunek gazu podczas pompowania ścieków uległ zmniejszeniu o 95.4%. Natomiast wielkość średniego ładunku H2S w studni rozprężnej wytwarzanego podczas pompowania ścieków w drugim testowanym obiekcie uległa zmniejszeniu o 92%. Ponadto, cykliczne stosowanie napowietrzania w systemie BTS umożliwia utrzymanie rurociągu tłocznego bez uciążliwych osadów generujących powstawanie siarkowodoru, tym samym również w dłuższej perspektywie zmniejszenie częstotliwości wykonywanych przedmuchów.
Podsumowując, eliminowanie zagniwania ścieków i tworzenia się odorów za pomocą Bezemisyjnego Transportu Ścieków jest nie tylko niezwykle skuteczne, ale także pozbawione szeregu wad i skutków ubocznych, towarzyszących stosowaniu dotychczasowych rozwiązań, zwłaszcza agresywnej chemii.
Chcesz dowiedzieć się więcej o zagniwaniu oraz poznać porównanie skuteczności i kosztów poszczególnej z metod radzenia sobie z odorami.
Komentarze