Problem powietrza w kanalizacji grawitacyjno-ciśnieniowej
Problem powietrza występującego w kanalizacji grawitacyjno-ciśnieniowej jest, obok zjawisk charakterystycznych dla przewodów grawitacyjnych pracujących w warunkach minimalnych obciążeń hydraulicznych, przede wszystkim konsekwencją charakterystycznego reżimu pracy przepompowni ścieków.
Charakterystyczne cykle pracy przepompowni ścieków w układzie grawitacyjno-pompowym przedstawia rysunek 1. Pompowanie ścieków małymi porcjami przedzielone jest cyklami napełniania zbiorników:
- faza napełniania się pustego zbiornika (pompy nie pracują),
- faza opróżniania wypełnionego zbiornika (pompy pracują),
- faza ponownego napełniania opróżnionego zbiornika (pompy nie pracują).
Wprawdzie współczesne przepompownie są znacznie mniejsze od tradycyjnych, ale i tak ich zbiorniki są duże w relacji do obecnie aktualnych niewielkich (często wręcz minimalnych) obciążeń [1]. W warunkach polskich sytuację pogarsza konieczność częstego stosowania bardzo długich przewodów tłocznych. Ostatecznie napełnienie i uruchomienie odcinków ciśnieniowych wymaga teraz znacznie większej liczby cyklów pracy przepompowni (rys. 2), a ich praca wiąże się z dodatkowym długotrwałym zatrzymaniem ścieków. Obok generalnego problemu propagacji efektów procesów gnilnych ma to duże znaczenie w aspekcie warunków ciśnieniowych w sieci.
