Przewód napełnia się w tej sytuacji cyklicznie, a strumień ścieków rozpędzony w fazie pracy przepompowni ulega gwałtownemu zahamowaniu po zatrzymaniu pomp. Cofnięcie zwierciadła ścieków do poziomu statycznego powoduje powstanie podciśnienia w przewodzie (rys. 3). Aczkolwiek wielkości podciśnienia wydają się być niewielkie, to jednak odnotowano już szereg awarii powstałych w ich wyniku. W sytuacji, gdy nałożyło się na siebie równoczesne działanie kilku niekorzystnych czynników, mogło dojść nawet do sprasowania się przewodów z tworzyw również o dość dużej średnicy – np. DN 400 mm – (rys. 3). Sytuacja ta znalazła swoje odbicie w normie [2], gdzie wyraźnie mówi się o wytrzymałości na działanie podciśnienia.

Problem powietrza w tradycyjnej kanalizacji grawitacyjno-ciśnieniowej musi być rozpatrywany zarówno w aspekcie występowania dotkliwych odorów, jak też okresowego występowania podciśnienia. Problem wymaga każdorazowego dostosowania się do warunków lokalnych, częściowej hermetyzacji sieci i obiektów oraz organizacji przepływu powietrza połączonego z usuwaniem odorów.

Miejscami ich szczególnej emisji są zbiorniki przepompowni ścieków, komory rozprężne oraz odcinki grawitacyjne za nimi. Zrównoważenie okresowo występującego podciśnienia wymaga stosowania na odcinkach ciśnieniowych zaworów napowietrzających.

Fot.: MPWiK Jaworzno

Literatura:
[1] Materiały firmy ECOL-UNICON (filtry przeciwodorowe)
[2] PN-EN 476: Wymagania ogólne dotyczące elementów stosowanych w systemach kanalizacji deszczowej i sanitarnej