Wprawdzie w wieloletniej praktyce lekceważono problem odpowietrzenia przez odpowietrzniki automatyczne, stosując np. urządzenia ręczne lub hydranty [3], jednak powszechność występowania sieci na obszarach o niskiej intensywności użytkowania skutecznie uniemożliwia użycie urządzeń ręcznych. Z kolei powtarzane przez wiele lat opinie o niskiej jakości urządzeń automatycznych odnoszą się do sytuacji sprzed ponad stu lat i po prostu nie odpowiadają rzeczywistości. Obecnie produkowane zawory automatyczne przeznaczone dla sieci wodociągowych (fot. 1) spełniają wszystkie wymagania eksploatacyjne, analogiczna sytuacja odnosi się do kanalizacji ciśnieniowej oraz grawitacyjno-ciśnieniowej (fot. 2), gdzie ze względu na problem odorów wskazane jest wykonać zawór w specjalnej studzience.

Rozwiązanie problemów związanych z powietrzem w cieciach ciśnieniowych oraz grawitacyjno-ciśnieniowych wymaga odpowiedniego wykorzystania już istniejącej armatury. Potrzebna jest przede wszystkim zmiana sposobu podejścia do zagadnienia, które nie może być nadal traktowane jako marginesowe. Z kolei proponowane niekiedy różne lokalne pomysły, w tym rozwiązania zastępcze są nie tylko mało skuteczne, ale mogą wręcz prowadzić do pogorszenia istniejącej sytuacji. W przypadku przewodów ciśnieniowych (wodociągowych i kanalizacyjnych) zasadniczym celem pozostaje skuteczne i mało uciążliwe dla otoczenia usuwanie gromadzącego się powietrza.

Fot.: photogenica.pl

[1] Problem niezawodności działania przepompowni ścieków kolejnych, w tym sygnalizacji o awariach (wyłączeniach) poszczególnych obiektów pozostaje nadal daleki od racjonalnego rozwiązania. W znanym mi przypadku starano się np. zrobić to jak najtaniej metodą prób i błędów i koszt ostatecznego rozwiązania (jednoznacznie określone w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia ­– SIWZ i „zagubione” w dokumentacji projektowej) istotnie przewyższył (pomijając koszty likwidacji awarii) koszt zakupu markowej przepompowni spełniającej wszystkie wymagania SIWZ.
[2] W hydraulice przepływów wielofazowych są to formy pociskowe, przekształcające się w pierścieniowe.
[3] To ostatnie jest przy tym nieskuteczne, o ile hydrant nie zostanie w pełni otwarty. Praktykowane dość powszechnie ze względów oszczędnościowych uchylanie hydrantów prowadziło jedynie do ich uszkodzeń.