Komunikat Wodociągów Miasta Krakowa:

W szczycie czerwcowych upałów Wodociągi Miasta Krakowa produkowały ponad  220 tys. metrów sześciennych wody na dobę, podczas gdy normalna produkcja wynosi ok. 170 tys. m3/d. Jesteśmy przygotowani na takie zapotrzebowanie, przy równoczesnym zapewnieniu wysokiej jakość dostarczanego produktu. Bezpieczeństwo i ciągłość dostaw wody gwarantują cztery niezależne ujęcia wraz z zakładami uzdatniania wody, które w razie potrzeby mogą dostarczyć ponad 320 tys. m3/d, czyli ilość znacznie większą od największego odnotowanego podczas upałów  zużycia. Aby takie bezpieczeństwo mogło być zachowane, musimy również zadbać o zbiornik i rzeki, z których pozyskujemy surowiec.

Wodociągi Miasta Krakowa angażują wiele sił i środków tworząc, a następnie nadzorując strefy ochronne wokół ujęć na rzekach Sanka, Dłubnia, Rudawa oraz najważniejszego rezerwuaru – Zbiornika w Dobczycach. Zarząd Spółki zdecydowanie przeciwstawia się podejmowanym próbom rozszerzenia zakresu eksploatacji Zbiornika Dobczyckiego, który powstał wyłącznie w celu zaopatrywania w wodę pitną ponad miliona mieszkańców aglomeracji i tylko temu powinien służyć.

W Krakowie  ponad 99% mieszkańców ma dostęp do sieci wodociągowej, ale miasto wciąż się rozbudowuje – za jego rozwojem musi nadążyć budowa infrastruktury. Tworzenie nowych odcinków sieci powinno iść w parze z dbałością o jakość dostarczanej wody, która badana jest nie tylko na ujęciu, na terenie Zakładów Uzdatniania Wody i podczas transportu, ale również w wielu punktach dystrybucyjnych (kranach) w każdym rejonie miasta. Zachęcając do picia kranowianki jesteśmy przekonani, że dostarczany mieszkańcom Krakowa i turystom odwiedzającym nasze miasto produkt jest najwyższej jakości.

Mimo pełnego zabezpieczenia miasta w wodę zarówno pod względem jej ilości, jak i jakości, Wodociągi Miasta Krakowa posiadają strategiczny plan, którego jednym z głównych elementów jest powrót do ujmowania i uzdatniania wody pochodzącej z rzeki Wisły. Z projektowanej testowej stacji badawczej na Bielanach, woda wiślana nie będzie kierowana do sieci, lecz posłuży do analiz możliwości i kosztów jej uzdatniania. To długofalowe działanie, które może stać się rozwiązaniem problemów niedoborów wody mogących wystąpić w przyszłości, o których musimy myśleć z dużym wyprzedzeniem.