Od koncepcji do realizacji

Dwa lata po jej zakończeniu rozpoczęto studia nad możliwością budowy zbiornika, lokalizując go na Wiśle pod Goczałkowicami. Chodziło o likwidację zagrożeń powodziowych i stworzenie możliwości zaopatrzenia Górnego Śląska w wodę. Prace projektowe zakończyły się końcem 1949 roku, a w roku kolejnym powołano Państwowe Kierownictwo Budowy Zbiornika w Goczałkowicach i rozpoczęto budowę. Było w nią zaangażowanych ponad 1200 osób pracujących w systemie 3-zmianowym. Z uwagi na ogrom prac kierowało nią kilku inżynierów. Jednym z nich był Bogdan Dybizbański, kierownik lewobrzeżnej części budowy.

5 lat budowy i 960 tys. ton materiału

Zbiornik Goczałkowicki oddano do użytku w 1955 roku, po pięciu latach budowy. Inwestycja była prowadzona z wielkim rozmachem i w niespotykanym jak na tamte czasy tempie. Budowniczowie Goczałkowic zużyli 960 tys. ton różnego rodzaju materiałów budowlanych. Gdyby załadować nimi 20-tonowe wagony kolejowe byłoby ich aż 45 tysięcy!

Dziś zbiornik w Goczałkowicach stanowi rezerwuar wody wykorzystywanej przez GPW do produkcji wody pitnej, zabezpiecza przed powodzią położone niżej tereny, a także chroni przed skutkami suszy.